Mála Il-Phóca Mála Oxford Mála

I mbruachbhaile a fheictear i mBostún, áit a ndeachaigh na sráideanna cobblestone stairiúla agus na foirgnimh cluthar donn-chlóis i léig sean-dhomhanda, bhí cónaí ar iníon tiomanta darb ainm Emma. Ba í máthair Emma, ​​Anne, an t -uafás a bhí ag neart agus grásta - colún tacaíochta trí Ups agus Downs Life's. Agus Lá na Máthar ag druidim leis, bhí Emma meáite ar an mbronntanas foirfe a aimsiú chun a grá agus a buíochas a chur in iúl. Sin é nuair a fuair sí amach an Mála Oxford Cumas mór-phóca atá neamhdhíobhálach don chomhshaol .

Tráthnóna na coise tinne amháin, mar a rinne Emma brabhsáil ar na siopaí áitiúla ag cuardach inspioráide, shiúil sí ar siopa ina raibh bailiúchán bronntanas tuisceanach do Lá na Máthar. Ina measc siúd bhí an rogha il-urrann Oxford tote -rogha stylish agus praiticiúil a ghabh súil Emma láithreach. Leis na pócaí iomadúla agus a taobh istigh fairsing, bhí an chuma ar an mála mar an rogha iontach dá máthair, a bhí i gcónaí ag dul agus a raibh bealach iontaofa ag teastáil uaidh chun fanacht eagraithe.

Ar bís ag an dóchúlacht go dtabharfadh sé bronntanas dá máthair a thabharfadh sí go fírinneach di, cheannaigh Emma na málaí tote Canbhás saincheaptha gan leisce. Is beag a bhí a fhios aici, thabharfadh an cinneadh seo áthas agus áisiúlacht do shaol laethúil a máthar ar bhealaí nár shamhlaigh sí riamh.

Ar maidin Lá na Máthar, de réir mar a chuir Anne a bronntanas ó Emma ar an mbronntanas, bhí a súile ag súil le aoibhneas. Ba é an t-acmhainn il-phóca atá neamhdhíobhálach don chomhshaol go díreach an rud a theastaigh uaithi-cúlpháirtí ildánach agus stylish a bhí oiriúnach dá stíl mhaireachtála ghnóthach mar mháthair agus mar ghairmí. Agus a il -urranna ann, d’fhéadfadh Anne a cuid giuirléidí a eagrú go héasca, óna fón agus óna heochracha dá doiciméid táibléid agus oibre, ag cinntiú go raibh a áit ag gach rud agus go raibh sé inrochtana go héasca nuair a theastaigh uaithi í.

Ach ba é an rud a chuir go mór le Anne faoi na málaí tote Canvas saincheaptha ná a marthanacht agus a gnéithe uiscedhíonacha. Ag maireachtáil i gcathair ar a dtugtar a aimsir nach féidir a thuar, is minic a fuair Anne í féin i gcithfholcadáin bháistí gan choinne. Leis ábhar uiscedhíonach Oxford an mhála, ní raibh uirthi a thuilleadh a bheith buartha faoi na giuirléidí a bhí ag dul fliuch, ag tabhairt suaimhneas intinne di agus í ag dul i mbun na sráideanna fuadar i mBostún.

Ón lá sin ar aghaidh, bhí an cumas mór-chumas il-phóca Oxford tote ina chompánach leanúnach in Anne, a bhí in éineacht léi ar earráidí, ar chruinnithe agus ar thurais gan stró agus stíl. Agus de réir mar a rinne sí a cuid giuirléidí ina mála tote nua, bhraith Anne ní hamháin go raibh praiticiúlacht ann, ach meas mór ar ghrá agus ar mhachnamh a hiníne - bronntanas a bheadh ​​luachmhar ar feadh na mblianta atá le teacht.